Kichanie u kota – co oznacza i jakie ma przyczyny?

Kichanie u kota – co oznacza i jakie ma przyczyny?

Kichanie to jeden z bardziej charakterystycznych objawów chorobowych u ludzi. Zwykle zwiastuje infekcję górnych dróg oddechowych lub zwykłe przeziębienie. Często jest również objawem alergii. A jak jest u zwierząt domowych? Czy trzeba się niepokoić, gdy kot kicha? Wyjaśniamy, skąd może się brać kichanie u kota, co oznacza i w jaki sposób można mu wówczas pomóc.

Dlaczego kot kicha?

Kichanie to sposób organizmu na oczyszczenie górnych dróg oddechowych. Jest to jego naturalna i odruchowa reakcja. Dlatego kichanie towarzyszy albo infekcji, przy której wytwarzana wydzielina blokuje nos, albo różnego rodzaju podrażnieniom (np. na skutek działania alergenów, kurzu, przypraw czy innych zanieczyszczeń). Samo kichanie u kota może być zupełnie niegroźnym, całkowicie naturalnym odruchem – nawet na taką błahostkę, jak nietypowy zapach, który nie odpowiada zwierzęciu. Wielu właścicieli od razu zaczyna obawiać się kociego kataru – jednej z groźniejszych chorób wirusowych występujących u tych czworonogów – jednak pojedyncze kichnięcia na pewno nie stanowią powodów do obaw. Jeśli jednak kot kicha często lub seriami, warto mu się bliżej przyjrzeć w poszukiwaniu dodatkowych symptomów, które mogą sugerować poważniejszy problem zdrowotny. Na co zwrócić uwagę? Ważne są przede wszystkim:

·         częstotliwość kichnięć,

·         nasilenie kichnięć,

·         obecność wydzieliny w nosie kota.

Wówczas kichanie kota może oznaczać jeden z kilku problemów zdrowotnych.

Kichanie kota – jakie mogą być przyczyny?

Dlaczego kot kicha? Odpowiedzi na to pytanie może być naprawdę wiele. Zapoznaj się z najpopularniejszymi przyczynami kichania u kota, by łatwiej rozpoznać dolegliwość swojego pupila.

Ciało obce w nosie

Co prawda nie jest to bardzo częste, ale niekiedy zdarza się, że kot kicha ze względu na ciało obce, które utknęło mu w jamie nosowej. Najczęściej dotyczy to tzw. kotów wychodzących, które obcują z naturą i innymi zwierzętami. Jeśli kot kicha często, ale nie pojawia się żadna wydzielina, właśnie to może być przyczyną. Wówczas konieczna jest interwencja weterynarza, który pomoże usunąć ciało obce.

Przeziębienie

Kot kicha również wtedy, gdy po prostu się przeziębi, podobnie jak człowiek. Najczęściej ma to miejsce wtedy, gdy zwierzę było narażone na działanie skrajnych temperatur lub ma obniżoną odporność. Wówczas często kot kicha seriami, napadowo, a z nosa często wycieka mu surowicza wydzielina. Może również kaszleć. Często przeziębiony kot jest osłabiony i osowiały, nie wyraża chęci do jedzenia ani zabawy. Może mieć też podwyższoną temperaturę i powiększone węzły chłonne.

Przeziębienie u kota samo w sobie nie jest groźne, szczególnie jeśli kichaniu nie towarzyszy wydzielina. Wystarczy wówczas kilka dni odpoczynku, dużo ciepła i pełnowartościowa karma. Jeśli jednak objawy się nasilają, należy się udać do weterynarza, który zaordynuje odpowiednie leczenie. Jedno jest pewne – pod żadnym pozorem nie należy podawać kotu leków przeznaczonych dla ludzi lub innych zwierząt.

Koci katar

Wspomniany już koci katar to groźna choroba wirusowa, która może doprowadzić nawet do śmierci zwierzęcia. Wówczas kichający kot najczęściej również kaszle oraz intensywnie się ślini. Zwykle ma też opuchnięte i łzawiące oczy. Wydzielina z nosa ma nieprzyjemny zapach, a w jamie ustnej pojawiają się nadżerki. Koci katar wymaga szybkiej interwencji lekarza weterynarii. Warto jednak pamiętać, że można mu zapobiec, decydując się na zaszczepienie pupila.

Alergia

Kotom również przytrafiają się alergie. To właśnie dlatego czasami zdarza się, że kot ciągle kicha, ale w zasadzie nie wiadomo dlaczego. Często temu objawowi towarzyszy wydzielina z nosa oraz łzawienie oczu. Alergeny bywają bardzo różne. Często są to pyłki (np. traw, brzozy wierzby) – wówczas objawy pojawiają się głównie wiosną. Drażniąco na organizm kota może też działać smog, dym papierosowy, a nawet detergenty czy odświeżacze powietrza. Jeśli kot kicha niezależnie od sezonu pylenia, warto przyjrzeć się stosowanym preparatom, a w razie potrzeby skonsultować się z weterynarzem.